تعبیر خواب، یک علم و فن مهم است که جایگاه بزرگی دارد، چرا که از ویژگی‌های پیامبران است و هر کسى شایستگى دست‌یابی به این علم و فن را ندارد، مثلا مرجع تقلیدی که در علوم اسلامى برتر از دیگران شناخته شده، ممکن است در مورد تعبیر خواب هیچگونه اطلاعات فنى نداشته باشد؛ بنابراین اینکه هر کس با دیدن خوابى، نزد ملاى محل یا امام جمعه شهر برود و خواهان تعبیر خواب خود باشد، امری غیر اصولى است.
محمدبن سيرين گويد:
اگر كسي بيند كه در ميان مجمع مردمان باد رها كرد، چنانكه مردمان آواز آن را بشنيدند، دليل كه سخني زشت گويد كه مردم بر وي افسوس كنند و به سبب آن در ميان مردمان رسوا شود. اگر بيند كه باد نرم رها كرد و آواز آن را بشنيدند، تاويلش به خلاف اين بود. اگر اين خواب مردي هندو بيند، دليل است كه او را خرمي رسد.
ابراهيم كرماني گويد:
اگر بيند كه بادي رها كرد و آواز بلندي داشت وبوي ناخوشي، دليل كه كاري كند كه مردم بر او تشنيع كنند و او را ملامت كنند و بدي او گويند. اگر بيند كه آواز داشت و بوي ناخوش نداشت، دليل است كه از كاري بي فائده جدا شود و خيرش در آن بود. اگر بيند بر قصد بادي رها كرده و مردمان بر او بخندند و او شرم داشت، دليل است كه از كاري بي شغل معيشت او ساخته شود.
حضرت امام جعفر صادق فرمايد:
بادرها كردن درخواب بر چهار وجه بود.
اول: سخني زشت .
دوم: تقبيح و بد گوئي
سوم: كاري نکوهيده و سرزنش آور،
چهارم: رسوائي.
اگر بيند باد راعمدا و قصداً رها كرد، دليل كه آن كس بد دين و بد مذهب بود.
