تعبیر خواب، یک علم و فن مهم است که جایگاه بزرگی دارد، چرا که از ویژگی‌های پیامبران است و هر کسى شایستگى دست‌یابی به این علم و فن را ندارد، مثلا مرجع تقلیدی که در علوم اسلامى برتر از دیگران شناخته شده، ممکن است در مورد تعبیر خواب هیچگونه اطلاعات فنى نداشته باشد؛ بنابراین اینکه هر کس با دیدن خوابى، نزد ملاى محل یا امام جمعه شهر برود و خواهان تعبیر خواب خود باشد، امری غیر اصولى است.
محمدبن سیرین گوید:
اگر کسی بیند که در میان مجمع مردمان باد رها کرد، چنانکه مردمان آواز آن را بشنیدند، دلیل که سخنی زشت گوید که مردم بر وی افسوس کنند و به سبب آن در میان مردمان رسوا شود. اگر بیند که باد نرم رها کرد و آواز آن را بشنیدند، تاویلش به خلاف این بود. اگر این خواب مردی هندو بیند، دلیل است که او را خرمی رسد.
ابراهیم کرمانی گوید:
اگر بیند که بادی رها کرد و آواز بلندی داشت وبوی ناخوشی، دلیل که کاری کند که مردم بر او تشنیع کنند و او را ملامت کنند و بدی او گویند. اگر بیند که آواز داشت و بوی ناخوش نداشت، دلیل است که از کاری بی فائده جدا شود و خیرش در آن بود. اگر بیند بر قصد بادی رها کرده و مردمان بر او بخندند و او شرم داشت، دلیل است که از کاری بی شغل معیشت او ساخته شود.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
بادرها کردن درخواب بر چهار وجه بود.
اول: سخنی زشت .
دوم: تقبیح و بد گوئی
سوم: کاری نکوهیده و سرزنش آور،
چهارم: رسوائی.
اگر بیند باد راعمدا و قصداً رها کرد، دلیل که آن کس بد دین و بد مذهب بود.
